Oj tak chaos to moje drugie imię. Dlaczego? Dlatego, że nie mam czasu na monotonię i nudę. Jestem mamą dwóch córek 7 i 3 latki. Każda ma swój bunt, każda ma swoje zdanie. Każdy dzień przynosi nam nowe wyzwania i cele. Nie ma u Nas czegoś takiego jak harmonogram, wszystko dzieję się już, teraz, zaraz.

Oj tak chaos to moje drugie imię. Dlaczego? Dlatego, że nie mam czasu na monotonię i nudę. Jestem mamą dwóch córek 7 i 3 latki. Każda ma swój bunt, każda ma swoje zdanie. Każdy dzień przynosi nam nowe wyzwania i cele. Nie ma u Nas czegoś takiego jak harmonogram, wszystko dzieję się już, teraz, zaraz.

Moje życie właśnie do tej pory było uporządkowane: studia, dom, nauka i tak w kółko. Dopiero teraz gdy odnalazłam prawdziwy Jego sens i to co chciałabym robić to zaczął się rollercoaster. Zakochałam się w tańcu- nie wyobrażam sobie dnia bez przetańczenia choćby jednej piosenki. Aby dostać się do wymarzonej pracy jako tancerka musiałam wiele poświęcić, musiałam zmienić otoczenie (niektórzy przyjaciele- a przynajmniej wydawało mi się że nimi byli, nagle przestali mnie zauważać) musiałam przebywać co dzień setki kilometrów aby znaleźć idealne miejsce na ziemi. Codzienny pot, łzy wylane na treningach. Nie zamieniłabym jednak tego na nic innego, nie chcę mojego nudnego, dawnego życia.

Moje życie właśnie do tej pory było uporządkowane: studia, dom, nauka i tak w kółko. Dopiero teraz gdy odnalazłam prawdziwy Jego sens i to co chciałabym robić to zaczął się rollercoaster. Zakochałam się w tańcu- nie wyobrażam sobie dnia bez przetańczenia choćby jednej piosenki. Aby dostać się do wymarzonej pracy jako tancerka musiałam wiele poświęcić, musiałam zmienić...

O równowadze można mówić, gdy ma się do czynienia przynajmniej z dwiema stronami. W moim przypadku równowagę odniosę do życia zawodowego i prywatnego. Pierwsze nie wymaga żadnego wysiłku, dlatego absorbuje mnie w stopniu bardzo małym i chcąc osiągnąć równowagę, dociążam tę stronę zadaniami o charakterze prywatnym. W istocie można mówić o balansowaniu na linie, gdzie życie prywatne jest liną, po której przechodzę z punktu "A" do punktu "B", podczas gdy wszystkim wydaje się, że to mój zawód, że jestem linoskoczkiem.
Osobliwa równowaga pomiędzy pozorem a prawdą jest na poły iluzją i realnością. Wszystko się dzieli na dwa.

O równowadze można mówić, gdy ma się do czynienia przynajmniej z dwiema stronami. W moim przypadku równowagę odniosę do życia zawodowego i prywatnego. Pierwsze nie wymaga żadnego wysiłku, dlatego absorbuje mnie w stopniu bardzo małym i chcąc osiągnąć równowagę, dociążam tę stronę zadaniami o charakterze prywatnym. W istocie można mówić o balansowaniu na linie, gdzie życie...

Zawsze jak myślę, że osiągnęłam swoją życiową równowagę staje się coś co mi ją zaburza. Jedno zdarzenie, a całe moje uporządkowane życie rozpada się jak domek z kart przy lekkim podmuchu wiatru. Czasami wygrzebanie się z chaosu trwa dłużej, innym razem równowaga życiowa powraca już po krótkim czasie. Uważam, że zarówno równowaga, jak i chaos są stanami przejściowymi, które przeplatają się podczas naszej codzienności.

Zawsze jak myślę, że osiągnęłam swoją życiową równowagę staje się coś co mi ją zaburza. Jedno zdarzenie, a całe moje uporządkowane życie rozpada się jak domek z kart przy lekkim podmuchu wiatru. Czasami wygrzebanie się z chaosu trwa dłużej, innym razem równowaga życiowa powraca już po krótkim czasie. Uważam, że zarówno równowaga, jak i chaos są stanami przejściowymi, które...

Do równowagi to mi jeszcze trochę brakuje. Nie mam pracy. Mam ogromne plany wobec siebie, ale kompletnie nie wiem, jak się za nie zabrać. W moim życiu panuje chaos, lecz dopóki nie znajdę funduszy to nic nie uda mi się uporządkować. Marzę o założeniu rodziny z moim mężczyzną, o adopcji psa, o spokoju w domowym zaciszu. Niestety jeszcze długo nic z tego!

Do równowagi to mi jeszcze trochę brakuje. Nie mam pracy. Mam ogromne plany wobec siebie, ale kompletnie nie wiem, jak się za nie zabrać. W moim życiu panuje chaos, lecz dopóki nie znajdę funduszy to nic nie uda mi się uporządkować. Marzę o założeniu rodziny z moim mężczyzną, o adopcji psa, o spokoju w domowym zaciszu. Niestety jeszcze długo nic z tego!

Myślę że życiowa równowaga, jest rzeczą cenną, ale jednocześnie bardzo trudną. Człowiek w swoim życiu przechodzi ze skrajności w skrajność, ciężko jest mu utrzymać umiar. Moja codzienność to próba dążenia do równowagi , do normalności , jednak czasami trzeba sie dosięgnąć dna , by znów móc sie od niego odbić. Życie na ciągłej " równowadze " jest czymś nieosiągalnym przez ludzki organizm. Każdy z nas potrzebuje, szczyptę chaosu , żeby codzienna rutyna nie stała się czymś co nas przygnębia i odbiera nam chęć życia.

Myślę że życiowa równowaga, jest rzeczą cenną, ale jednocześnie bardzo trudną. Człowiek w swoim życiu przechodzi ze skrajności w skrajność, ciężko jest mu utrzymać umiar. Moja codzienność to próba dążenia do równowagi , do normalności , jednak czasami trzeba sie dosięgnąć dna , by znów móc sie od niego odbić. Życie na ciągłej " równowadze " jest czymś nieosiągalnym przez...

Każdy jest chaosem. Swoim własnym, wyjątkowym, nierozumianym splątaniem myśli, pragnień i potrzeb.
Aby osiągnąć równowagę potrzebuję odpowiedniego balansu po drugiej stronie szali-osoby, która będzie odpowiedzią, przedłużeniem jego myśli, wypełnieniem pustych miejsc.
Ja osiągnęłam tą równowagę.

Ja gotuję - On je.
Je i kiwa głową jakie pyszne, chociaż widzę,że staje mu w gardle na sztorc i rośnie w buzi to docenia,że się starałam,że próbuję i nie chce, żebym się zniechęciła w próbach.
Ja go karmię ( z rożnym efektem smakowym),a On to docenia. Równowaga.

Ja piorę- On brudzi ubrania.
I brudzi je maksymalnie- tak,że muszę ja namaczać po 12 godzin- farbą, szpachlą, zielenią trawy i wszystkim tym co sprawia,ze nasz wspólny dom staje się codziennie piękniejszy i pełniejszy. Nie umiem malować ścian, kłaść tynku, obsadzać drzwi. Ale umiem prać. Równowaga.

Ja odkurzam- On kurzy.
Kurzy popiołem tak,że można wieszać siekierę. Kurzy dzień w dzień i dzień w dzień w pokorze i wytrwałości staję przy nim z odkurzaczem. Rozpala piec, by w naszym domu oprócz ciepła serc gościło również ciepło ścian. Robi to sam z obawy,że mogłaby mi stać się krzywda przy nieostrożnej obsłudze ognistej maszyny. A ja wiernie trwam z wdzięcznością i odkurzaczem.
Równowaga.

Osiągnęliśmy balans. Teraz musimy go pielęgnować, by nie rozpadł się na dwa samotne chaosy.

Każdy jest chaosem. Swoim własnym, wyjątkowym, nierozumianym splątaniem myśli, pragnień i potrzeb.
Aby osiągnąć równowagę potrzebuję odpowiedniego balansu po drugiej stronie szali-osoby, która będzie odpowiedzią, przedłużeniem jego myśli, wypełnieniem pustych miejsc.
Ja osiągnęłam tą równowagę.

Ja gotuję - On je.
Je i kiwa głową jakie pyszne, chociaż widzę,że staje mu w...

Moje życie jest dziwne.Ciagle kłótnie z rodzicami,bicie i nagle przełom. Wynosze się. Zaczynam zarabiać,mam piękne mieszkanie,alkohol i co dalej?nic.Zero miłości,zrozumienia obok.Miałam wielu ludzi blisko siebie a jednak czułam się samotna.Niby wszyscy "nowi"znajomi mnie akceptowali ale jednak moje słabości wykorzystywali.Nauczyłam się życia,samozaparcia,że dam radę sama.I poznałam go.Mój przyszły mąż Jakub z którym mam wspaniała córkę. Dopiero teraz wiem czym jest szczęście,bliskość,i takie normalne codzienne życie. Bez ekscesow a jednak dla mnie kraina czarów. Moja codzienność to oni.2 osoby a wypełniają moje serce po brzegi.Myślę że my ludzie nigdy nie osiągniemy pełnej równowagi,stabilności bo tak jesteśmy skonstruowani i ciągle chcemy więcej. Ja już mam wszystko i wiadomo że czasami są kłótnie,brak pieniędzy ale wiem że gdy posiadałam czyste życie z banknotami to obce mi było uczucie spełnienia. Teraz to mam.

Moje życie jest dziwne.Ciagle kłótnie z rodzicami,bicie i nagle przełom. Wynosze się. Zaczynam zarabiać,mam piękne mieszkanie,alkohol i co dalej?nic.Zero miłości,zrozumienia obok.Miałam wielu ludzi blisko siebie a jednak czułam się samotna.Niby wszyscy "nowi"znajomi mnie akceptowali ale jednak moje słabości wykorzystywali.Nauczyłam się życia,samozaparcia,że dam radę sama.I...

Moje życie to gra znudzonego losu
Skromnie nazywane początkiem chaosu
Moje drugie imię powinno brzmieć łamaga
Obce zdaje się być słowo równowaga

Choć się staram to jednak natura wygrywa
Unikam nieszczęść lecz pech się odzywa
Życiowa kaleka - nic nie tak jak bym chciała
Dziewczyna co przez chaos została adoptowana.

Moje życie to gra znudzonego losu
Skromnie nazywane początkiem chaosu
Moje drugie imię powinno brzmieć łamaga
Obce zdaje się być słowo równowaga

Choć się staram to jednak natura wygrywa
Unikam nieszczęść lecz pech się odzywa
Życiowa kaleka - nic nie tak jak bym chciała
Dziewczyna co przez chaos została adoptowana.